Ik wilde iets zeggen
en zocht naar
een zin.
De tijd glipte weg en
de avond viel
in.
Je keek naar het noorden
waar
vliegtuigen vlogen
en hoorde geen woorden,
een droom in je
ogen.
Toen ben ik vertrokken,
Je zag me niet
meer.
We hoorden de klokken
een laatste
keer.
Je bent me vergeten,
het tij is
gekeerd,
en niemand zal weten
wat mij heeft
verweerd.
De wereld werd kouder,
de jaren
verdorden
en ook wij zijn ouder
en wijzer geworden.
Maar als we ontmoeten,
ooit lang na
dit schrijven,
zal ik je dan groeten
of sprakeloos
blijven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten