Gebroken stemmen
Witte gewaden
Waxinelichtjes in
verweerde handen
Drie zusters
zingen in mijn achtertuin
Wankele vlammen,
ijle melodieen
De wind blaast ze
uit
Blijf zingen voor
de ziel
Hier in de stilte tussen de grachten
En daar op straat waar
roestende vingers
Het broze leven
breken
Op stalen snaren
Zij leerden de
les van het lange zwijgen
De open hand, de
steen die valt
Dagen vervagen tot rimpelingen
Die eens, zo gaat
de droom,
Weer
gladgestreken worden
Hier in de stilte
van het wachten kwamen zij
Dichter bij de
stilte die in zwijgen is en in dit zingen
De stilte die
verstomt in onze wereld
En ik,
zesentwintig nu,
Weet mij geen weg
Tussen verlaten
goden, blonde haren,
Een stem, een
flikkering in grijze ogen
De wind blaast ze
uit -
Een leven valt in dromen uiteen
Een leven valt in dromen uiteen
Blijf zingen voor de ziel
